Ik zal maar even vertellen waar het over gaat hè!
Oké, komt ie!
Mijn verhaal gaat over Felix Harris, ze is 16 jaar jong en zit in Zwadderich.
Ze is een transformagier, het is dus moeilik te zeggen hoe ze eruit ziet.
In het echte leven heeft ze zwart steil haar tot net op haar rug en heeft ze groene ogen.
Oh enne reacties en tips zijn altijd welkom.
Ik vind het namelijk leuk als ik mijn verhaal alleen maar kan verbeteren
Rumoerige zomer
Dun dun, dun dun, dun dun, dun dun.
Op het ritme van de ZweinsteinExpress laat een meisje haar gedachten terug gaan in de tijd.
Naar die ene dag de afgelopen zomer.
'Felix, til die luie kont van je stoel er is bezoek voor je!', brult een stem onder aan de trap.
Felix slaat haar ogen ten hemel, 'moeilijk hè, normaal praten', mompelt ze sarcastisch.
'FELIX!'
'Ja ja, ik kom al mam!', brult ze terug.
Sloom loopt ze naar beneden.
Ze is lichterlijk verbaasd als ze haar afdelingshoofd ziet zitten, in dreuzelkleren!
'Eh...Professor Sneep, wat doet u hier...in dreuzelkleren?', vraagt Felix, die moeite moet doen haar lachen in te houden.
'Ja lach maar', zegt Sneep gepikeerd, 'maar ik heb weinig keus, nu de haarden niet meer beschikbaar zijn om mee te reizen.'
Felix laat zich tegenover Sneep in een leunstoel ploffen, 'waarom bent u hier?' 'Als ik vragen mag?', zegt ze.
'Ik wil je om een gunst vragen', zegt Sneep.
Felix trekt een wenkbrauw op, die had ze niet verwacht.
'Toch niet omdat ik nou toevallig een Transformagier ben?', zegt ze een tikje wantrouwig.
'Toch wel', is het antwoord.
'Dacht ik het niet', mompelt Felix, 'wat moet doen dan?', vraagt ze.
'Infiltreren', zegt Sneep.
'Toch niet bij Jeweetwel zeker?!', zegt Felix die het nu helemaal niet meer vertrouwd.
'Jawel', zegt Sneep.
Felix zit hem met open mond aan te staren, 'je...je liegt', zegt ze, als ze haar stem weer heeft hervonden.
'Nee, dat doe ik niet', zegt Sneep.
'Wat heb ik daar in Godsnaam te zoeken?!', roept Felix die bijna niet kan geloven wat ze net te horen heeft gekregen.
'Je kunt spioneren, proberen het systeem van binnenuit te breken', zegt Sneep.
'Waarom zou ik mijn leven riskeren?!', zegt Felix weer wat rustiger.
'Je riskeert je leven niet want je kunt jezelf een beetje veranderen als je daar weggaat, dankzij je aangeboren talent', zegt Sneep
'Ik wil niet dat mensen misbruik van me maken', zegt Felix.
'Daarom is het ook een gunst en geef ik je nadenktijd', zegt Sneep en hij staat op, 'stuur maar een uil als je je antwoord weet.'
Onder het eten zit Felix wat stilletjes in haar eten te poeren.
'Wij willen dat je het doet', zegt haar moeder plotseling.
Met een ruk kijkt Felix op.
'WAT!?'
'Denk aan de eer van de familie', zegt haar vader zonder opkijken.
Felix rolt met haar ogen, krijgt ze dat weer te horen.
'Wanneer vertellen jullie me eens iets dat niet met ''de eer van familie'' te maken heeft', zegt ze boos.
In de trein laat Felix zich onderuit zakken in de bank.
'Ik lijk wel gek dat ik het nog ga doen ook', denkt ze.